Ziek II, Shiva Rattri I

Namaste!
Voordat we weer onze spannende verhalen gaan vertellen eerst maar ff reactie op de vorige weblog en jullie berichtjes. Punt 1: 5 minuten nadat de vorige weblog werd geplaatst barste het onweer en de regen wel los, dit idee hebben we nu al paar keer gehad. Weer is een beetje in de war hierzo ;). Punt 2: we schrijven de weblog omstebeurt en dit keer is het mijn (= Nienke) beurt, dus Annemiek je had gelijk de vorige is door Wienke geschreven.
Dan nu weer verder met de echte update, en die begint iets minder leuk. Allebei zijn we namelijk weer ziek (geworden/geweest). Maandagavond was er nog niks aan de hand maar allebei zijn we ‘s nachts wakker geworden van de buikpijn en misselijkheid Dinsdag konden we wel uitslapen want dat is onze vrije dag, maar dat hielp nu niet echt. Omdat we vrij waren hadden we een taxi geregeld (of eigenlijk rick) om naar Pashupatinath (crematie ghats in kathmandu) en Swayambunath (tempel) te gaan. Ondanks niet lekker voelen zijn we toch gegaan. In eerste instantie dachten we dat het wel ging maar toen we eenmaal bij Khwopa op de taxi zaten te wachten werd ik opeens gigantisch misselijk. Dat werd dus overgeven in de prullenbak van Chyam….. Wienke had hetzelfde effect maar dan in de taxi, gelukkig had ze dr kotszakje snel genoeg bij de hand dus de taxi is nog schoon. Eenmaal in Pashupatinath ging het wel, waren vooral nog erg moe. Het complex bestaat uit aantal tempels met ghats die langs de rivier liggen. Eerst wordt de dode gewassen en worden er nog wat andere rituelen uitgevoerd, daarna wordt de dode naar een andere ghat een stukje verderop gebracht waar hij/zij dan echt wordt verbrand. Bij het eerste gedeelte mogen de vrouwen wel aanwezig zijn, bij het tweede niet. Wij hadden het ‘geluk’ dat we de hele ceremonie bijna vanaf het begin hebben gezien. Het was erg interessant om te zien maar ook heel vreemd, zit gewoon naar een crematie van een totaal vreemde te kijken (samen met nog een bende nepalezen en toeristen). Voor mij kwam tijdens die hele ceremonie nog weer een vlaag van misselijkheid waardoor ik nog een keer moest overgeven… gelukkig was de misselijkheid daarna wel helemaal weg. Ondanks ons ziek zijn hebben we er nog wel van kunnen genieten (al klinkt dat heel vreemd als je naar een crematie zit te kijken…). We voelden ons na pashupatinath dan ook goed genoeg om door te gaan naar de tempel. De swayambunath ligt op een heuvel maar gelukkig werden we mooi voor de ingang afgezet zodat we niet meer zo heel veel hoefden te lopen. Deze tempel wordt ook wel de monkey temple genoemd vanwege alle aapjes, maar wij hebben er mss 5 gezien… helaas voor ons :P (al schijnen de aapjes niet zo lief te zijn). Dit was weer een boeddhistische tempel dus er hingen weer veel mooie gebedsvlaggen en de tempel zelf was ook erg mooi (wit met goud en gebedsmolens er rond om heen). De taxichauffeur heeft ons hierna netjes terug gebracht naar Bhaktapur waar we savonds met Hanneke in het heart hebben gegeten. Hanneke was ook niet helemaal lekker dus we zaten gezellig met zn drieën aan de toast met soep. Volgende dag voelden we ons wel weer wat beter maar met eten nog rustig aan gedaan (doen we nu nog). Woensdag was weer een ‘gewone’ dag met onze 2e ehbo les. Dit keer over het bewustzijn en zonder vertaling van Krishna, maar het ging goed. Ze begonnen nu ook aantekeningen te maken en ze waren weer heel fanatiek met oefenen (stabiele zijligging en buik-rugligging). Donderdag was het holiday vanwege het Shiva Rattri festival, aka marhiuana festival, aka de dag dat alles mag ;). De kindjes in Swarga mochten nog net zo veel of weinig als anders, dus overdag was er niet veel van het feest te merken. Wij waren allebei nog steeds halfziek en moe (en wienke nog erge buikpijn), dus wij hebben hele dag buiten rustig liggen lezen. Het feest begon om half 6 met het aansteken van het kampvuur. Naast de kindjes, wij, Susan (ook vrijwilligster van swarga, zit hier 4 maanden als fysio), Joyce en Krishna kregen we nog meer gezelschap. De familie van Joyce is nu ook in Nepal op bezoek dus zij waren er ook bij en Hanneke kwam ook. Dus we zaten daar uiteindelijk met 10 (!) Nederlanders :P. Speciaal voor het festival hadden de didies ‘Newari food’ gemaakt en gelukkig voelden we ons goed genoeg om het iig te proeven. Eten en de bijbehorende chang (soort rijstwijn) waren erg lekker. Nadat de kinderen in bed lagen kwam alle meegebrachte drank tevoorschijn: bier, wijn en whisky. De didies vonden 1 glas chang bij het eten wel genoeg en hielden het bij sap (maar ook met alleen sap waren lekker aan het giechelen :)). De rest ging allemaal op de drank over, voor wienke en mij betekende dat de eerste wijn in 2 maanden: erg lekker :) (jaa, we voelden ons duidelijk beter :P). Maar het bleef niet alleen bij drank… voor iedereen die wienke een beetje kent volgt er nu een zeer schokkende mededeling (ik zal het beeld iig nooit vergeten :P): ze heeft 2 sigaretten gerookt! Voordat jullie allemaal heel boos op dr worden zal ik het hele verhaal ff vertelen. Susan was gestopt met roken maar omdat sigaretten hier zo goedkoop zijn en het Shiva Rattri was (en dus alles mag) had ze 1 klein pakje gekocht. Wienke vond hier heel de tijd de pakjes sigaretten al zo mooi, maar natuurlijk nooit gekocht (en als ze het wel had gedaan mocht ik dr heel hard slaan ;)). Nu was de verleiding wel heel groot en voor deze ene keer mocht ze van zichzelf (en van mij :P) roken. Nu is het feest weer afgelopen en is ook het roken weer gestopt. Dus wees gerust, ze komt niet als een nicotineverslaafde terug. Zoals jullie wrs wel door hebben was het een zeer geslaagd feestje! Vandaag was alles weer normaal en hebben we onze 3e ehbo les gegeven. Nu over airway & breathing. Met zn allen de heimlich geoefend :). ‘Onze’ studenten (5 in totaal) zijn echt een stel giechels bij elkaar, bij het oefenen liggen ze helemaal dubbel…. Ach ja, ze doen het goed en met uitleg zijn ze zeer serieus.
Komende dagen geen festivals meer, dus alleen maar ‘gewone’ dagen (die ook leuk zijn!). Dus tot de volgende keer maar weer!
Ojaa, voordat we het vergeten hebben we nog een vraag aan jullie. We kwamen er namelijk achter dat we Pasen missen en ja, dan missen we ook de paaseitjes. En dat vinden we toch wel erg jammer :P. Wij hebben zo’n vermoeden dat die in NL allang in de winkel liggen, dus zou iemand zo lief willen zijn om een zak voor ons te halen en ergens veilig op te slaan totdat we er weer zijn? Alvast heeeeeeeeeeeeel erg bedankt :)!

Liefs,
Nienke & Wienke